„Hér á Holtinu hefur gróður- og gróskutíð verið með lélegasta móti í vor og sumar!,“ segir Halldór Halldórsson íbúi þar.
„Í fyrra voru tré með voldugum laufkrónum, sem jafnvel gátu leynt turtildúfum úr öllu dýraríkinu! Í ár var engu slíku að heilsa og tré og gróður ekki svipur hjá sjón!
Haustið virðist svo ekkert ætla að bæta ástandið! Í dag, 13. október 2021, eru þannig ekki nema tvö lauf eftir á Hríslunni minni!,“ sagði hann og bætti við þessari vísu:
Úti’ í beði hrísla hrakin,
hringar sig um gamalt stolt;
er laufi rúin, napurt, nakin,
norpar hún við Eyrarholt.
