Sverrir Jörstad Sverrisson varamaður í menningar- og ferðamálanefnd lét bóka nokkur atriði sem hann hafði áður bent á, eins og hann sjálfur orðar það.
Þakka hann jafnframt samstarfið í menningar- og ferðamálanefnd og segir að þrátt fyrir að fé til styrkja og viðurkenninga hafi verið hækkað á þessu ári séu nokkur atriði sem hann vilji gera athugasemdir við.
Gagnrýnir að menningarstyrkir fari til bæjarstofnana og fyrirtækja í samkeppnisrekstri
Telur hann að styrkir til menningarmála eigi undir engum kringumstæðum að renna til stofnanna bæjarins. „Það gengur ekki að stofnanir bæjarins séu það undirfjármagnaðar að þær verði að sækja um styrki til menningarnefndar ef þær vilja auðga starf sitt og bjóða upp á tilbreytingu á sviði menningarmála s.s. tónleikahalds eða annara menningaruppákoma.“ Segir hann að á þessu séu því miður fjölmörg dæmi.
Þá telur hann heldur ekki að að það eigi að vera hlutverk menningarmálanefndar að styrkja fyrirtæki í samkeppnisrekstri. „Á höfuðborgarsvæðinu eru starfrækt fjölmörg fyrirtæki sem byggja afkomu sína á tónleikahaldi og utanumhaldi um menningarviðburði. Því skýtur það skökku við að stór hluti fjármagns sem ætlað er til menningarmála hér í bæ renni til fyrirtækis í samkeppnisrekstri.“ Ljóst er að hann beinir spjótum sínum að styrkjum til reksturs Bæjarbíós.
Leikfélögin í bænum í vondum málum
Sverrir segir að staða leikfélaga bæjarins sé graf alvarleg og þarfnist tafarlausrar úrlausnar. „Það að Gaflaraleikhúsið sé nú mörgum að óvörum að missa húsnæði sitt er slæmt og auðvitað á bærinn að koma að því með beinum hætti að finna lausn sem hentar leikhúsinu,“ En hann telur stöðu Leikfélags Hafnarfjarðar hins vegar vera að mörgu leyti enn verri.
Segir hann Hafnarfjarðarbæ hafa horft upp á Leikfélag Hafnarfjarðar berjast í dauðarteigum til fjölda ára án þess að neitt hafi í raun verið get til að tryggja félaginu öruggt og gott húsnæði til frambúðar.
„Það er því svo komið með þetta félag, en rekja má stofnum þess til ársins 1886, að hluti starfseminnar er í geymslugámi og sú litla starfsemi sem enn er við líði er rekin úr heimahúsi á Völlunum. Það er brýnt að bregðast við þessu með ákveðnum hætti,“ segir Sverrir.
Skautasvellið í bakgarði Bæjarbíós
Þá tjáir Sverrir vonbrigði sín með það að eina nýbreytnin í menningarmálum sem Hafnarfjarðarbær hafi boðið upp á síðasta ári hafi verið kaup og rekstur á skautasvelli um jólin.
„Þar var í fljótheitum og án nokkurra ígrundunar rokið af stað og pantað skauta svell án þess að nokkuð lægi fyrir um kostnað né þörf. Í raun hef ég ekki enn séð neinar tölur um kostnað né nýtingu á svellinu og það eru í mínum bókum óráðsía og ill ráðstöfun á almannafé,“ segir Sverrir.
Segist hann þó vilja nefna að margt hafi líka verið vel gert. „Það var til að mynda skemmtilegt að sjá hvað Hellisgerði lifnaði við og naut sín í ljósadýrðinni í desember. Auk þess sem ég vænti mikils af samstarfsverkefni Höfuðborgarsvæðisins í ferðamálum,“ segir Sverrir Jörstad í lok þessarar harðorðu bókunar sinnar á fundi menningar- og ferðamálanefndar í dag.
