Með styrk frá Vegagerðinni gerði Hafnarfjarðarbær göngu- og hjólreiðastíg við Bæjarhraun. Gatan hafði verið vel breið og hægt var að leggja bílum við götuna. Með tilkomu hjólreiðastígsins var það ekki lengur hægt og þeir húseigendur sem ekki uppfylltu kröfur um bílastæði á eigin lóð kölluðu eftir fleiri bílastæðum. Reyndar hafði það verið gert áður og bílastæðavösum hafði verið komið fyrir í norðurhluta götunnar.
Þegar hjólreiðastígurinn var gerður þurftu hjólandi og gangandi að þvera innkeyrslu inn í þessa bílastæðavasa og er hæðarmunurinn töluverður og getur verið háll á vetrum. Strax mátti sjá að hjólreiðafólk forðaðist stíginn vegna þessa og hjólaði það áfram á götunni sjálfri. Fréttir hermdu að þetta ætti að laga en þegar gerð var skipulagsbreyting sem heimilaði enn fleiri bílastæðavasa mátti vera ljóst að hjólastígurinn yrði ónothæfur ef ekki yrði gerð breyting á innkeyrslunum. Gagnrýnt hafði verið að fleiri vasar yrðu heimilaðir á sama tíma og eigendur lóða uppfylltu ekki skilyrði um fjölda bílastæða á lóð. Lagt hafði verið til að í stað vasanna væri tekinn hlykkur á stíginn og gerð bílastæði langsum meðfram götunni sem gæfi stærri bílum einnig möguleika að stöðva við götuna. Engin viðbrögð komu við þeirri tillögu.
Nú má sjá að lóðaeigendur sem fá að gera þessa bílastæðavasa gera þá á sama hátt og þá sem fyrir eru. Stórt skarð er tekið í gangstéttina svo hægt sé að aka bílum óhindrað yfir hjólastíginn. Dæmigert fyrir framkvæmdina er að búið er að malbika bílastæðið en ekki er búið að steypa í sárið í gangstéttinni.
Á meðfylgjandi mynd má sjá að nokkuð átak þarf til að ýta hjólastól upp skáann á stígnum og hafi hjólastólanotandinn ætlað eftir stígnum öllum væru hindranirnar margar.
Eldri maður á rafskutlu hafði samband við Fjarðarfréttir og benti á að víða væru miklar hindranir fyrir slíkar skutlur sem ekki hefðu neina fjöðrun.
